รู้หรือไม่ว่าปอบมีกี่ประเภท? เขากำจัดผีปอบกันอย่างไร? เราสามารถมองและเข้าใจปอบในแง่มุมอื่นๆ ได้อย่างไรบ้าง?
ปั้นเหน่งแม่นากคืออะไร? และทำไมแม่นากจึงกลายเป็นผีที่ “เฮี้ยน” และมีชื่อเสียงโด่งดังเป็นอมตะในประวัติศาสตร์ ของผีไทย?
เมื่อเราเข้าป่า มีผีอะไรบ้างที่อยู่ในป่า? และผีเหล่านั้นให้คุณให้โทษกับเราอย่างไรบ้าง?
นอกจากความน่ากลัวแล้ว ผีสามารถให้คุณแก่ผู้คนอย่างไรบ้าง?
ว่ากันว่า มนุษย์มักกลัวในสิ่งที่เราไม่มองไม่เห็น ไม่เข้าใจ เช่น ความมืด เราสังเกตกันหรือไม่ว่าผีมักจะปรากฏตัวในตอนกลางคืน เพราะเวลากลางคืนเป็นช่วงที่มืดมิด โดยเฉพาะในสมัยโบราณที่ความสว่างไสวนั้นต้องพึ่งพิงตะเกียงหรือคบไฟ เมื่อเรามองออกไปในความมืดมิดอันเวิ้งว้างว่างเปล่านั้นเราไม่อาจเห็นหรือเข้าใจอะไรได้เลย
ดังนั้น เบื้องหลังความมืดจึงเป็นจินตนาการที่เรามีต่อความไม่รู้ ไม่เห็น และไม่เข้าใจ เราจึงเชื่อว่ามันอาจจะมีความลี้ลับบางอย่างซ่อนตัวและเคลื่อนไหวอยู่ และสิ่งที่สำคัญอีกประการก็คือ สิ่งลี้ลับเหล่านั้นอาจให้คุณให้โทษกับเราก็เป็นได้…
ถ้าหากความกลัวหมายถึงความไม่รู้ไม่เข้าใจแล้ว นั่นหมายความว่าความกลัวอาจหมดไปได้ถ้าเราเข้าใจในสิ่งนั้นๆ…
สังคมไทยอาจรู้จักว่า แม่นากพระโขนง คือผีที่เฮี้ยนและดุร้ายมากๆ ผ่านการชมภาพยนตร์หรือสื่อต่างๆ แต่จะมีใครอธิบายได้บ้างว่า แท้จริงแล้วเรื่อง “ผีแม่นาก” นั้น มีทั้งตำนานที่ระบุถึง “ตัวจริง” ของแม่นาก และยังปรากฏในบทละครอันโด่งดังเมื่อ พ.ศ. 2454 หรือความสัมพันธ์ระหว่าง “ผีแม่นาก” กับคลองพระโขนง วัดมหาบุศย์ และสมเด็จพระพุฒาจารย์ (โต พรหมรังสี)
พ่อแม่หลายบ้านคงเคยสอนว่าถ้าบุตรหลานทำตัวไม่ดีตายไปแล้วจะตกนรกบ้าง เป็นเปรตบ้าง แต่มันจะดีกว่าไหม ถ้าหากเราสามารถบอกลูกหลานได้ด้วยว่า เปรตในสังคมไทยคืออะไร มาจากไหน และมีกี่ประเภท ในหนังสือ ผีไทยไม่มีวันตาย ก็ได้ค้นคว้าเอาไว้อย่างละเอียดสมบูรณ์ สิ่งที่น่าสนใจก็คือการนำเอาชาดกในพระพุทธศาสนาเรื่อง “มิตตวินทุกชาดก” ซึ่งเป็นที่มาของสำนวน “เห็นกงจักรเป็นดอกบัว” มานำเสนออีกด้วย
เรารู้หรือไม่ว่าปอบมีกี่ประเภทและแตกต่างกันอย่างไร ปอบยักษ์กับปอบเชื้อต่างกันอย่างไร และปอบธรรมดาคืออะไร นอกจากนี้ ปอบยังมีความหมายในเชิงสังคมที่น่าสนใจ เช่น ปอบในฐานะที่เป็นกฎเกณฑ์ข้อบังคับของสังคม หรือแม้กระทั่งเป็นเครื่องมือในการขับไล่คน
ในธรรมชาติอันลี้ลับที่บางครั้งมนุษย์ไม่สามารถอธิบายได้ด้วยองค์ความรู้ที่มี ความอัศจรรย์ต่างๆ ก็ถูกนำเสนอในฐานะที่เป็น “ผี” เช่น ผีนางตะเคียน ผีตานี ผีกองกอย โป่งค่าง ผีปกกะโหล้ง
ในโลกของผีนั้นไม่ได้มีแต่ผีที่ชอบออกมาหลอกหลอนแลบลิ้นปลิ้นตาใส่ผู้คน เพราะผีบางประเภทก็เป็นผีที่รักสงบ ไม่ทำอันตรายใครก่อนเว้นแต่จะถูกคุกคาม เช่น ผีโพงและผีเป้า และแม้ว่าผีโพงและผีเป้าจะไม่ทำอันตรายใครก็ไม่ได้หมายความว่ามันจะใจดีเช่นเดียวกัน
เรารู้หรือไม่ว่าเพียงแค่ไม้ขีดไฟก็สามารถพิสูจน์ได้ว่าใครคือเสือสมิงและวิธีการฆ่าเสือสมิงต้องใช้กระสุนแบบใด นอกจากนี้เสือสมิงยังได้กลายเป็นนิทานและตำนานที่อธิบายถึงพื้นที่ต่างๆ อีกด้วย เช่น ถ้ำแม่อุสุ จังหวัดตาก ตำนานเขาสมิง จังหวัดตราด
นอกจากเสือสมิงในฐานะผีที่เป็นสัตว์แล้ว ก็ยังมี “ควายธนู” ในฐานะสัตว์ที่เป็นของขลังในการปราบผีอีกด้วย โดยเฉพาะอย่างยิ่งการปราบเสือสมิง
นอกจากข้อมูลที่อัดแน่นและพอเหมาะที่ให้ความรู้เพื่อขจัดความกลัวแล้วภาพประกอบก็มีความสวยงามอย่างยิ่ง แม้จะเป็นเรื่องผีที่น่ากลัว แต่การออกแบบภาพและลายเส้นของภาพนั้นก็ชวนให้ดึงดูดมากกว่าที่จะให้ความน่ากลัวชวนสยองขนหัวลุก
